Bana ne bahardan yazdan bana ne borandan kardan
Asagidan yukaridan yolun sonu görünüyor.
Azrailin gelir kendi ne aga der ne efendi
Sayili günler tükendi yolun sonu görünüyor.
Birgün hepimiz: Geçtim dünya üzerinden Ömür,bir nefes derinden Bak feleğin çemberinden Yolun sonu görünüyor. DİYECEĞİZ.
Kısaca hayat denen bu aleme gelişimizin asıl sebebinin,hayat yolunun,sonunun ÖLÜM oldugu GERCEGİDİR.
Ben bu dünyaya ölmek için geldim diyen yüreklere selam olsun.Ölmek için gelmek,yaşamayı hak etmek için,ölmeden ölebilmek için.
İnsan denen yaratılmışın dünya hayatında yaşamak dediği ne olaki,yaşamak heva ve heveslerin tatminimidirki,herkes heva ve hevesi için yaşamakta,yahu sen ölmeye gelmedin mi bu dünyaya.Ölmeek için gelmegi kabul edenler ne güzel gönüllerki,ölümü beklerken ölmüştür,Ölülerden zarar gelmez degilmi?
Ama insan kendini ölümsüz hıssederek yaşarken,ne kadar alcaldıgının farkına varamıyormu,yoksa varmak mı istemiyor.
Hiçmi demeyiz bu dunya yaşanılacak yer degil diye.
Yaradan Hz.Allah için zaman denen mefum maalesef yok,daha dogrusu zaman yok,bunun acık örnegi iamnımızın geregi Allah zamandan uzaktır itikatımızla beraber,kainatın varlıgı içinde öncelikle samanyolu,samanyolunun içinde dünya,dünyanın içinde insan,bir nokta kadar etmezken,insan kendini kainatın sahibi gibi görmesi,kendini ölümsüz gibi sayması,hiç ölmeyecek gibi hareket etmesi,aslında kendisine bahşedilen İNSAN ismi ile anılmasındakii gercegi fark edemeyeşidir.
“Öd Tengri aysar kişi oglu köp ölgeli törümiş" (Zamanı Tanrı yaşar, insan oğlu hep ölmek için doğmuş/türemiş/yaratılmış.) Orhun Abidelerinden Kül Tigin anıtında geçen, Bilge Kağan tarafından kardeşi Kül Tigin için söylendiği ifade edilen cümle bile yüzyıllar ötesinden bizlere bu konu ile alakalı söylenmiş en barız tarıhi vesika olarak önümüzde olmasına ragmen bunu göremeyişimiz veya görmek istemeyişimizin altında yatan gercek insanın ne kadar kendini ölümsüz kabul ettiğini ortaya koymakta.
Kök itibarı ile İnsan" kelimesi arapça unutmak anlamına gelen "nisyan" kelimesinden türemiştir. İnsan" yani "unutan varlık" anlamına gelir aslında.
“İnsan” Arapça bir kelimedir Ve anlamı “unutan” demekti... iyiliği unutan, vefayı unutan, nasibi unutan, kendini unutan..
KISACA UNUTAN demek.Şöyle bir düşünelim hayat denen yolculukta tanıştıp bır yarenlik yaptıgımızın insanlarla yollarımız ayrıldıgında hep demezmiyiz,ne namkörmüş,nekadar vefasızmış,gibi.
İşte İnsan (unutan) varlık dünyaya neden geldiğinide Allaha karşı unutmuş,namkörlükte hat safhada hareketle yaşamış,ölmemek üzere var oldugunu düşünmüş,kendi heva ve hevesleri noktasında kendini ilahlaştırarak haşa,namkörlüğünü(insanlıgını) Allaha karşı yapmışken ,insanın insana namkörlüğü bunun karşısında hiç kalır,kendini yoktan yaradana karşı bu fiyilayatı yapan bana ne yapmaz.
Ölmek için geldiğinin bilincinde olup,geliş ve gidiş,yani dogum ve ölüm arasında eger insan kendini bilebilseydi büyük üstad Neşet Ertaş babann dediği misal üzere ; İnsan dogup,insan ölebilmek her kişiye degil hakkın kulu olabilen er kişiye
İnsanlar kendini bilebilseydi
Dünyada haksızlık kavga olmazdı
İnsan doğan yine insan ölseydi
Belki de dünyada hayvan kalmazdı
Tüm canların Hak olduğun' bilmese
Hakk'ın aşkı yüreğine dolmasa
O güzel cemale aşık olmasa
Kul Garib'im bu sazını çalmazdı.
Ölmek için gelen canlara selam olsun.Ölmeden ölebilene aşk olsun.Dünyaya minnet eyleyen cana yazıklar olsun,Üç kuruşluk cıkar ugruna köpekleşen ruhlara lanet olsun. Ölmeden öelemiyorsan zaten öleceksin.Unutma YOLUN SONU GÖRÜNÜYOR..
Geçtim dünya üzerinden
Ömür bir nefes derinden
Bak feleğin çemberinden
Yolun sonu görünüyor
SELAM VE DUA İLE