Halkın nabzı...
🖋️ “Uzun Yaşamak Suç mu Oldu?”
SGK Başkanı’nın sözleri yankılanıyor:
“Eskiden 50-55 yaşında ölüyorduk, şimdi 78 yaşına kadar yaşıyoruz; uzun yıllar emekli maaşı ödüyoruz.”
Bu cümlede bir ülkenin kaderine sinmiş derin bir ironi var…
Çünkü burada söylenen şey aslında şudur:
“Yaşamak bile artık maliyete dönüşmüş.”
Oysa bu millet, ömrünü tüketerek bu ülkeyi ayakta tutan insanlardan oluşuyor.
Tarlada, fabrikada, madenin karanlığında, şantiyenin sıcağında çalışan o insanlar bugün “yük” değil, bu toprağın onurudur.
Emekli maaşı kimseye bağış değil; yıllarca kesilen primin, ödenen verginin, alın terinin karşılığıdır.
İnsanlar bu parayı “yaşamak için” değil, insanca yaşlanmak için istiyor.
Bir devletin yöneticisi, vatandaşının uzun yaşamasına üzülmez…
Tam aksine, “Artık daha uzun yaşıyoruz, demek ki sağlıkta, refahta bir yol kat ettik” der, gurur duyar.
Ama bizde uzun yaşamak sanki suç gibi gösteriliyor.
Sanki “biraz daha yaşamasaydınız da bütçeyi yormasaydınız” deniliyor üstü kapalı.
Bu zihniyet, sosyal devlet değil; hesap devleti anlayışıdır.
İnsanı değil, tabloyu düşünen; vicdanı değil, bütçeyi önceleyen bir bakış.
Oysa devletin gücü, vatandaşının kaç yıl yaşadığıyla değil, her yaşında ona nasıl yaşattığıyla ölçülür.
Bugün bu ülkenin sokaklarında 15000 lira emekli maaşıyla geçinmeye çalışan yaşlılar var.
Birçoğu, gençliğinde bu vatan için çalışmış, üretmiş, vergi ödemiş; şimdi market raflarına uzanırken iki kere düşünür hale gelmiş.
Ve bu insanlara “çok yaşıyorsunuz” demek, sadece haksızlık değil, kalbe saplanan bir saygısızlıktır.
Evet, biz artık daha uzun yaşıyoruz.
Ama mesele ömür değil — mesele, bu ömrün içinde nasıl yaşadığımız.
Ve biz, insan gibi yaşamanın, hakkını almanın, alın terinin değerini bilmenin peşindeyiz.
Çünkü bu ülkenin insanı, “çok yaşamakla” değil, çok emek vermekle suçlanıyor.
Ve işte tam da bu yüzden, bugün “iyi ki varsın” değil,
“iyi ki hâlâ direniyorsun” demek geliyor insanın içinden…
🖋️ Fahri İNAL
Siyaset Danışmanı | Stratejist | Analist | Yazar
