Bugün sokakta en kolay söylenen söz şu:
“Memur yatıyor, öğretmen tatilde, devlet çalışanı boş geziyor…”

Kolay çünkü suçlu belli, hedef hazır.
Ama soruyorum:
Bu kadar işi kim yapıyor?

Çocuğumuzu geleceğe hazırlayan öğretmen mi yatıyor?
Hastanelerde sabaha kadar nöbet tutan hemşire mi boş geziyor?
Adaleti ayakta tutan hâkim, mahkeme kaleminde evrak yetiştiren memur mu tatilde?
Çöpleri toplayan, yolları yapan belediye işçisi mi yatıyor?

Bir de vergisini peşin ödeyen milyonlar var. Alın terinden kesip devlete yatırıyor, vatandaşlık görevini eksiksiz yapıyor. O vergilerle devletin kasası doluyor, maaşlar ödeniyor, hizmetler dönüyor.

Formül basit:
Vergisini veren vatandaş + işini yapan memur = Devletin gücü.

Ama işte tam burada birileri devreye giriyor.
Toplumu birbirine düşürmek isteyenler.
Memuru vatandaşa, vatandaşı memura kırdırmak isteyenler.

Peki neden?
Çünkü asıl sorumluluğu gizlemek için.

Eksikler var, sıkıntılar var, adaletsizlikler var.
Ama bunun tek sorumlusu ne memurdur ne vatandaştır.
Gerçek sorumlu, siyaset makamıdır.

Yanlış politikalarla vatandaşa yük bindiren, adil olmayan sistemler kuran, vergisini verenin hakkını koruyamayan, memurun emeğinin karşılığını vermeyen, şeffaflığı sağlamayan siyasettir.

Memuru “yatan” diye hedef göstermek, vergisini veren vatandaşı “yetinen” diye oyalamak, sadece günü kurtarmaktır.
Ama unutmayın: Günü kurtaran siyaset, yarını batırır.

Devlet dediğimiz şey, milletin ortak emeğiyle ayakta durur.
O emeğin hakkını teslim etmek, sistemi adil işletmek, vergiyi doğru harcamak, liyakati gözetmek, siyasetin asli görevidir.

Kabahati sadece öğretmene, sadece memura, sadece vatandaşa yüklemek kolaycılıktır.
Gerçek hesap, yanlış kararlarda, yanlış tercihlerde, koltuklarda oturanlardadır.

Milleti karşı karşıya getirerek kendi sorumluluğunu gizleyen siyaset, en büyük haksızlığı yapmaktadır.

Artık herkes bilsin:
Suçlu ne memur, ne vatandaş. Suçlu, sorumluluktan kaçan siyasettir.

Yunus Uzun