Ray Yok, Sistem: Hiç Yok!

Erzurum’da yıllardır anlatılan bir masal var: Hafif raylı sistem. Ne rayı gördük, ne sistemi. Ama vaatler hep ağırdı.

Erzurum’da bir şey var: Sürekli söylenip hiç yapılmayan bir hayal.

Adı “hafif raylı sistem”…

Hafif dediler ama yükü yıllardır halk taşıyor.

Seçimden seçime hortlayan, temelini her belediye başkanının hayaliyle atan ama bir türlü çivisi çakılmayan bu proje artık şehrin alay konularından biri. Yani öyle bir sistem ki; rayı yok, vagonu yok, ama lafı çok.

Ne oldu o güzergâh haritaları?

Hani Atatürk Üniversitesinden şehir merkezine, oradan otogara uzanacak, hatta havaalanına kadar gidecekti ya…

Haritalar hazırlandı, projeler çizildi, maketler gösterildi.

Bir tek şey eksikti: Gerçeklik.

Yıllar geçti, Erzurum'un ulaşımı hâlâ 90’lardan kalma usulle. Sabah otobüs kuyruğu, akşam minibüs çilesi.

Ama yetkililer hâlâ umut pompalıyor: “İlerleyen süreçte başlayacağız.”

O süreç ne zaman başlar derseniz, cevabı net: Başlamaz.

Çünkü onların “başlıyoruz” dediği her şey aslında bitmiş bir umudun süslenmiş hali.

Bu şehir masal değil, hizmet istiyor!

Ankara’da, İzmir’de, Kayseri’de raylı sistemler şehirleri ileri taşıyor.

Bizimkiler ise hâlâ vaatte ray döşüyor.

İyi de kardeşim, siz ray mı döşüyorsunuz yoksa sabır mı test ediyorsunuz?

Bir de utanmadan “projeyi askıya aldık” diyorlar.

Yani özetle: Zaten olmayan bir şeyi, göstermeden rafa kaldırıyorlar.

Adına da "planlama süreci" diyorlar.

Oysa biz biliyoruz: Bu sürecin adı oyalama.

Sormak lazım:

Hangi akılla yıllardır bu proje her seçim döneminde servis edildi?

Neden hala bu şehir, Doğu'nun gözbebeği olmasına rağmen temel ulaşım hizmetlerinden mahrum?

Bu kadar vaat verip hiçbir şey yapmamak bir beceri mi, yoksa bir alışkanlık mı?

Erzurum halkı artık yoruldu.

Ray görmedi, sistem tanımadı.

Ama boş vaat dinlemekten neredeyse müze gezmiş kadar tecrübeli.

“Yol uzun, ray yok, söz çok.”