Ömer Seyfettin (1884-1920), modern Türk hikâyeciliğinin kurucularından biri olarak kabul edilen önemli bir yazardır. Milli Edebiyat akışının başlarından olup özellikle sade dil kullanımı, halk bölümlerine bölümü ve milli kişiliğin ön plana çıkmasıyla tanınır.
Türk Hikâyeciliğindeki Yeri
Olay Hikâyeciliğinin Temsilcileri : Batılı anlamda olay örgüsüne dayalı hikâyeler yazan Ömer Seyfettin, Maupassant tarzı (olay hikâyesi) ile Türk hikâyeciliğine büyük katkı sağlamıştır.
Sade Türkçe Kullanımı : Osmanlı'nın son döneminde sadeleşmeyi savunmuş ve hikâyelerinde ağır,Arapça-Farsça kelimelerden arındırılmış basit bir dil kullanmıştır.
Tarihi ve Milli Konular : Hikâyelerinde Türk kahramanlıkları, Türk milletinin geçmişi ve değerlerinin ön planıdır.
Gözlem Yeteneği ve Gerçekçilik : Halkın günlük acılarını, psikolojisini ve toplumsal olayları ustalıkla gözlemleyerek anlatmıştır.
Türkçülük Fikri Açısından Önemi
Ömer Seyfettin, Türkçülük akımının önemli yazarlarından biri ve yazılarıyla bu düşüncelerin yaygınlaşmasına katkı sağladı.
Türkçülük ve Milli Kimlik : Türk milletinin ortak bir kültürün çevresinde birleşmesi savunmuştur.
Dilde Türkçülük : Eserlerinde Osmanlıcadan uzak durarak saf Türkçeyi kullanmış, insanların anlayabileceği bir edebi dil geliştirmiştir.
Milli Bilinç Uyandırma : Özellikle gençlere hitap eden hikâyeleriyle vatan sevgisini ve milli bilinci aşılamayı amaçlamıştır.
Önemli Eserleri
Kaşağı
Falaka
Bomba
Başını Vermeyen Şehit
Diyet
Efruz Bey
Ömer Seyfettin, hem edebi dili sadeleştirmesi hem de milli kimlik bilincini hikâyeleriyle aşılamasıyla Türk edebiyatında ve Türkçülük düşünceleri içinde önemli bir yere sahiptir.
#ÖmerSeyfettin #Türkçülük #TürkHikayeciliği