Fetva Kurulu, 'mezhep imamlarından sadece Ebu Hanife'nin bölümlerinden vacip olduğu ve bölümleri olanlar hariç her senenin kesilmesi gerektiğini görüşlerinde olduğunu' belirtti.
İTTİHADUL ULEMA Fetva Kurulu 'Kurban kesmenin hükmü hakkında bilgi verir misiniz?' soruya yanıt verdi.
Fetvada, şu ifadelere yer verildi.
'Mezhep imamlarından sadece Ebu Hanife sonuçların vacip olduğu ve hapishaneler olanlar hariç her sene geçmesi gerektiği görüşündedir. Diğer imamlar, Ebu Hanife'nin iki öğrencisi İmam Muhammed, Ebu Yusuf ve bazı fakîhler ise okuduğun müekked sünnet olduğu görüşlerindedir (Zeydân, el-Camî' Fî) 'l-Fikhi'l-İslâmî II, 446).
Kurbanın vacip olduğunu söyleyenlerin delili Kevser Suresi'nde geçen 'Rabbin için namaz kıl ve kurban kes!' ayeti ile İmam Müslim'in rivayet ettiği 'Maddi imkânı olduğu halde kurban kesmeyenler mescitlerimize yaklaşmasın!' hadisidir. Aynı şekilde Peygamber Efendimizin (aleyhissalatu vesselam), hayatı boyunca kurban kesmeyi -seferde dahi olsa- hiç terk etmemesi, vacip olduğu tahminleri benimseyenlerin bir araya getirdikleri bir başka delilidir. Yine İbn Ömer (radiyallahu anh) şöyle demiştir: Allah Resulü Medine'de yıl ikamet etmiştir. Her yıl kurban kesiyordu (Tirmizî, Edâhî 9, No: 1507). Sevbân'ın (radiyallahu anh) rivayet ettiği bir başka hadiste ise Peygamber (aleyhissalatu vesselam), sırayken dahi kurban keserdi (Müslim, Edâhî 35, No: 1975). İmam Nevevî bu hadisin şerhinde, satanların dahi meşru olduğunu bildiriyor.
Kurbanın vacip olmadığını söyleyen imamlar ise Kevser suresinde geçen ayetin, hepsinin vacip gezegenini işaretlemediğini söyler. Zira 'Rabbin için kurban kes!' ayetiyle kastedilen mana; Üretimin putlar için değil de, Allah için olması gereğidir. Efendimizin 'Sizden birinin Zilhicce bitişi onu kurban kesmeyi isterse, saçından ve tırnağından bir şey almasın!' (Müslim, Edâhi 39, No: 1977) hadisi de hakikaten vacip olmayan işaret eden bir başka delildir. Zira Kurban vacip durumu Allah resulü 'Sizden birisi, Zilhicce gezilerinin onuncu gördüğü kurban kesmeyi isterse...' diyerek kurban kesmeyi kişinin isteğine bırakmazdı (İbn Rüşd, Bidâyetü'l-Müctehid s.419).'
