Kimse, kendi kitabına bakmadan başkasının özetini çıkartmaya kalkmasın. Böyle bir yazı yazma gereği duydum önce onu açıklamak isterim. Toplumumuzda büyük bir hastalık var. Kimse karşısındaki kişinin bir adım öteye gitmesini istemiyor, hatta karşısındaki kişi birazcık ön plana çıkarsa kuduruyor! Haset, dinimizde çok hoş karşılanmasa da maalesef hayatımızda hep var. İnsanlar her şeyi biliyor gibi gözüküyor fakat gerçekte hiç bir şeyi bilmiyor, biliyorum diyerek yaptığı eylemlerin birçoğu yanlış ve hayatı hatalarla dolu, fakat ego bu hataları görmesini engelliyor. Yetmiyormuş gibi başkalarının eylemlerinde hata ve kusur arıyor. Bre kardeşim sen önce kapının önünü bir süpür sonra etrafını kontrol et! İnsanlar istiyor ki, her şeye, herkese hükmedeyim, ben söyleyeyim onlar uygulasın. Bre kardeşim Cenabı Allah akıl vermiş, fikir vermiş, siz kendi aklınızı kendinize saklayın diyeceğim ama bunuda diyemiyorum. Çünkü yönetmeye alışmış insan, tabi ki doğal olarak küçük bir kesimde yönetilmeye alışmış. Sen bunun dışına çıkamazsın, çıkarsan da açığın var mı diye ararlar, tü kaka olursun. Bir ego hastalığı gibidir bu, bunun bana göre başlıca sebepleri, Birçok nedeni var aslında bunun... Birincisi kendi kusurlarını örtmek ve başkalarının kusurlarını ortaya dökmeyi istemek, beceriksizliklerini kayıplarını yenilgilerini bu şekilde telafi etme duygusu... İkincisi aslında... O kişiyi kıskanma duygusu bu yüzden onu eleştirip rezil etmek hoşlarına gidiyordur... Üçüncüsü ise... Bu şekilde kendilerini iyi hissedip hayata devam etme gücünü buluyorlar, başkalarını üzerek kırarak bu nedene sahip olan insanlar gerçekten tehlikeli insanlar ve bu insanlardan uzak durmak gerekiyor... Yazımdan kıssadan hisse çıkarıp üzerine alınan olursa, yaptıkları yanlışlarla birlikte buradan bu konuyu bir kez daha vurgulamaktan kaçınmayacağımı belirtmek isterim. Rahmetli Ozan'ın dediği gibi, Dost kalleşten gözüm yıldı, düşman merdin aşığıyım. Allah Türk'ü Korusun ve Yüceltsin.   Muzaffer Keklik