Kakhovka barajının tahribi ve Wagner isyanı Rusya’nın 2014’de ilhak ettiği Kırım’da yaşayanlar dahil 700 bin kişinin içme suyu kaynağı Kakhovka barajını kimin vurduğuna kilitlenmiştik. Bu baraj Zaporijya nükleer santralinin suyunu, bölgenin elektrik ihtiyacını karşılamaktaydı. Hem Ukrayna hem de Kırım yanında Rusya’nın kontrol altına almaya çalıştığı bölgeler için son dereci hayati idi. Barajın yıkılmasıyla sular yerleşim yerlerini, tarlaları istila etmiş, şehirler, kasabalar balçık yığınına dönmüş, insanlar hayatını kaybetmiştir. Rusya ve Ukrayna barajın vurulmasında birbirini suçlamıştır. Geçen süre zarfında konu, küresel medya tarafından halı altına süpürülmüştür. Hâlbuki bölgeye yönelik radar kayıtları faili kolayca tespit edebilirdi. Küresel medya basit bir olayı kabarttıkça kabartıp bir yerlere sürüklerken milyonlarca insanı ilgilendiren barajın yıkılmasının “kim vurduya gitmesi” son derece önemlidir. Baltık’taki Rusya-Almanya doğalgaz hattının vurulması da önce Rusya’ya yüklenmişti, sonra Ukrayna’ya. Nihayet Beyaz Saray’dan “kim vurduysa vurdu, fakat iyi oldu” açıklaması gelmişti. Çünkü artık Avrupa, Rusya’dan aldığı doğalgaz yerine LNG tesisleri kurarak ABD’den ihtiyacını karşılamaktadır. Trump’ın her seferinde Merkel’e “hâlâ niçin Rusya’dan doğalgaz alırsınız” sitemi, 2022’de başlayan savaş ile meyvelerini vermiştir. Esasen “kim vurduya gitmek” başta Suriye olmak üzere ipin ucunun kaçtığı benzer çatışmalarda sıkça görülen bir olaydır. Bununla beraber bu dev saldırının faili üzerinde durulmuyor, unutturulmaya çalışılıyorsa arkasında dev bir güç var demektir. Bu güç İngiltere’yi, Beyaz Saray’ı aşabilir, onları da kullanabilen küresel sermaye olabilir. Bölgedeki savaşın bitmesini istemeyen küresel güçlerce Wagner’e de ihale edilmiş olabilir. Hüseyin Mümtaz