İnsanlar genellikle kendi derdine odaklanır ve hayatlarının yoğunluğunda kendi sorunlarını büyütürler. Ancak, hayvanlar sessizce çığlık atsa ve duygularını dile getirebilse, insanlık bu durum karşısında derinden etkilenebilir, hatta ağlayabilirdi. İşte bu noktada, insanlığın hayvanlara olan duyarsızlığı ve unuttuğu duyguların yankıları ön plana çıkar. Hayvanlar, kendilerini ifade edebilmek için insanların sahip olduğu konuşma yetisinden yoksundurlar. Ancak, gözlerindeki acıyı, sitem dolu inlemelerini ve savunmasızlık içindeki hallerini görerek onların çığlıklarını duyabilmeliyiz. İnsanlık, hayvanların hislerine kulak vermeyi ve onlara saygı göstermeyi unutmamalıdır. Bu sessiz çığlıklar, insanlığın kaybolmuş duygularını hatırlatmalıdır. Hayvanların acıları, sevgiye olan ihtiyaçları ve özgürce yaşama arzuları, insanların kalplerinde bir çırpıntı yaratmalıdır. Onların sesini duyabilmek, insanlığın duygusal zenginliğini yeniden keşfetmek ve vicdanını canlandırmak için önemlidir. Bu başlık altında, hayvanların sessiz çığlıklarıyla yüzleşerek insanlığın duyarsızlığına bir ayna tutmak istiyoruz. Kendi derdimizin yanı sıra, onların acılarını anlamak ve hissetmek için adımlar atmalıyız. Bu adımlar, hayvanlara saygı göstermek, onları korumak ve yaşam alanlarını korumak için gereklidir. Hayvanların sessiz çığlıkları, insanlığın özünde var olan merhamet ve sevgi duygularını yeniden hatırlatmalıdır. İnsanlık, kendi dertlerine takılıp kalmadan, hayvanların haklarını korumak ve onlara yaşama şansı vermek için sorumluluk almalıdır. Unutmayalım ki, hayvanlar da bizimle aynı dünyada yaşıyorlar ve onlar da duygusal varlıklardır. Sessiz çığlıklarının yankılarını duymak ve hayvanlara karşı empatiyle yaklaşmak, insanlığın vicdanını canlı tutacak ve daha adil bir dünya için adım atmamızı sağlayacaktır. Necat Kacan