GÖRÜLMEYEN GAZİLER 

 ONLAR DA BU TOPRAĞIN EVLADI...

Bugün takvim 19 Eylül. Ülkemizin bağımsızlığı ve bütünlüğü için canını hiçe sayan kahraman gazilerimizi andığımız, onların hatıralarına ve mücadelelerine saygı duruşunda bulunduğumuz anlamlı bir gün.

Gazilik, sadece bir unvan değildir. Gazilik, bu milletin tarihindeki en onurlu sıfatlardan biridir. Gazi, cephede yaralanmış ama pes etmemiş; canını vermemiş ama canını adeta toprağa rehin bırakmış kişidir. Ve bu unvan, her hak edene verilmelidir.

Ancak ne yazık ki bugün hâlâ, bu topraklar için kurşun yemiş, mayına basmış, vücudunun bir parçasını kaybetmiş bazı kahramanlarımız “gazi” sayılmıyor. Çünkü onlar, yasa kitaplarında “savaş yaralısı” tanımına tam uymuyor. Bürokrasi öyle söylüyor. Ama ya vicdan?

Bir Mehmetçik, terörle mücadele operasyonunda ağır yaralanıyor. Tedavi görüyor, kimi zaman bir uzvunu kaybediyor, kimi zaman hayatı boyunca sürecek travmalarla yaşamak zorunda kalıyor. Ama eğer olay, resmi anlamda bir “harekât bölgesi”nde gerçekleşmemişse ya da kriterlerin birkaç satırına uymuyorsa, ona “gazi” denmiyor.

Oysa bu mücadele aynı mücadele. Bu toprağın her karışı aynı değerde. Ve bu kahramanlar, canlarını aynı cesaretle ortaya koyuyor.

Bugün, “Gaziler Günü”nü kutlarken; sadece resmen gazi sayılanları değil, fiilen gazi olan ama resmen dışlanan kahramanları da hatırlamalıyız. Çünkü onlar da bu vatanın evlatları. Onların hakkı, bir törenle değil; hak ettikleri unvanı alarak ödenmeli.

Gazilik bir ayrıcalık değil; bir haktır. Bu hak da savaşta, çatışmada ya da terörle mücadelede yaralanan her güvenlik görevlimiz için eşit şekilde geçerli olmalıdır. Kimse “kayıtlara takıldığı” için yok sayılmamalı.

Devlet, kendi için savaşan evladını unutmamalı. Onun yarasını görmezden gelmemeli. Gerekirse yasalar güncellenmeli, kriterler insan onuruna uygun hâle getirilmeli.

Bu vesileyle, tüm gazilerimizi ve gazi sayılmayı bekleyen kahramanlarımızı saygıyla selamlıyorum. Onlar için sadece bir gün değil, her gün mücadele etmeye devam etmeliyiz.

Çünkü bazı unvanlar, ancak yürekle verilir.

Ve bazı kahramanlıklar, resmi tanımlara sığmaz.

UNUTMAYALIM;

VATAN İÇİN YARALANAN HER YÜREK,BU TOPRAĞIN ŞEREFİDİR…

Kalın sağlıcakla...