Gelin hep beraber susalım… Talana açılan, pardon imara açılan bir alan ve bu alanda yeni yeni mülk sahibi olan insanlar. Dönümlerce arsa almışlar, binlerce metre karelik alanların yeni sahipleri olmuşlar. Kimi yer şehrin az biraz çıkışında, kimi yer yeşil bir parkın kenarında ve kimi yer de eğlence merkezi olarak yapılacağının müjdesinin verildiği yerlerin yanında bir yerde… Konuşmaya hakkımız yok, susalım. Bu toprakların parsel parsel birilerine borç karşılığı dağıtıldığı, kimilerine ise altına işyeri üstüne daire yapılsın diye satıldığı gerçeğini gördüğümüzde konuşmaya hakkımız yok bizim, susalım. Bir de içimizden birileri arka çıkmaya kalkarsa şayet, bu duruma ve hatta bu parsel sahiplerini bu şehirden gitmeyen gerçek kahramanlar olarak ilan ederse; hiç konuşmayalım, susalım… Birilerinin menfaatine göre alınmayan kararlara isyan edelim aslında, takla atmayan kabadayılara söz vuralım hep ve onlara “acın kabadayısı” diyerek eğlenelim. Başı dik ve mağrur gezenleri aşağılayıp, karşılığında bu şehrin sözüm ona “efendilerine”, kendisini “ağır” diye nitelendiren sonradan görmelerine, sonradan bulmalarına el pençe divan duralım. Burnundan kıl aldırmayan, kibir atına binmiş ve cehaletin kendisi dışında bütün kâinat tarafından bilindiği bu “ne oldum delisi” olmuşlarımıza boyun eğelim ve sakın ola ki konuşmayalım ve susalım… Bırakalım etraflarındaki “saray soytarıları” fır dönsünler yanı başlarında. “şamar oğlanları” tokat yemeye devam etsinler. Biz hiç ama hiç umursamayalım ve konuşmayalım… Sadece susalım. Susmaz isek onlar bu şehirden giderler aman ha! Sonra kim gelip te bizim beş para etmez bomboş arsalarımıza sahiplenip o kadar vebalin altına girer. Allah korusun başımıza kalır o kadar mal, Mülk. Biz iyisi mi konuşmayıp, susalım. Hatta bu şehrin menfaati için gelin hep beraber susalım…