Daha dün değil miydi, Aydın’ın sokaklarını dev pankartlarla süsleyip “Halkın Başkanı” diye pazarlayanlar?
Daha dün değil miydi, CHP kürsülerinde alkış tufanı eşliğinde “bizim gururumuz” diye tanıtılan o isim?
O dün geçti, bugün yeni gün. Şimdi aynı ağızlar, aynı eller, aynı sosyal medya hesapları “hain” yazıp duruyor.

Siyaset sahnesi öyle bir yer ki; dostluklar 24 saatlik, övgüler menfaatlik, ilkeler ise yalnızca mitinglerde hatırlık. Dün göklere çıkarılan adam, bugün yerin dibine batırılabiliyor. Tek değişen şey ise rozetin rengi. Rozet değişince, karakter de tarih de yeniden yazılıyor.

İşin komik tarafı, bu geçişin adı kimsede “menfaat” değil, “halk için atılan adım” oluyor.
Peki halk ne kazanıyor?
Hiçbir şey.
Ama koltuk kazanıyor.
Ve koltuğun yanında yeni siyasi akrabalar, taze ihale fırsatları, sıcak saray fotoğrafları…

Bu ülkede siyaset, bir futbol ligi gibi. Transfer döneminde forma değiştiren oyuncu, yeni tribünlere selam durur; eski tribün ise küfür yağdırır. Ortada değişmeyen tek şey, topun hep halkın kalesine girmesi.

Dün kahramandı, bugün hain.
Yarın belki yeniden kahraman.
Ama bir gerçek var ki; bu tiyatronun tek seyircisi halk, tek kaybedeni yine halk.