Cengiz’in Umudu var… / Vedat Kan

Ne garip değil mi? 

Daha dün, kundağını kucakladığın yürek yarısı ile karşılıklı oynamak… Mutluluk merdivenlerinde çıkarken, özel bir gününe daha şahit olmak ve dahi onunla o günün huzurunu yaşamak.

Umudun, umuduna yolculuk yapmak…

Ne garip değil mi? 

Zamanın içerisinde, zamanın bir üyesi olarak; bir varmış bir yokmuş çerçevesinde yeni bir mutluluk merdiveni oluşturmak. 

Davul zurnanın yürekleri nakış olarak işlediği nağmelerinde, her ne kadar coşku ve mutluluğun gurur notaları bulunsa da; bakmasını bilenlere hüznün ve buruk sevincin bıraktığı gönül durgunluğunu da işlediği çok rahat bir şekilde görülebilir.

Hey gidi Cengiz ağa heyyyy…

Gönül dergâhında bir nakış daha işlendi ha! Sen de Umud’unun umuduna erdin.

Ne mutlu sana. 

Ne mutlu senden olan Umuduna… 

Tey, tey, teeyyyy diye sevinç naraları atarak, âleme duyurulan sevincin altında yatan mutluluk, tartıya konulabilseydi şayet; tartacak ne kantar, ne de karşılayacak bedel bulunamazdı bilirsin ama küçücük bir gülümseme karşı gelirdi sevinç gözyaşlarının akmasına da engel olan.

Ne mutlu sana.

Teyyyy teyyylerin altında yatan huzur, mutluluk ve gururdur, şimşek şimşek güneşe inat çevrene savurduğun.

Mutluluğun daim olsun emi;

Güzel adamın en güzel günlerinden birisi daha yaşandı.

Güzel insanın en güzel anlarından birisine daha şahit olmaktaydı Palandöken’in serin esen kekik kokulu etekleri… 

Ah be Cengiz’im;

Bembeyaz olmuş saçının sakalının diyetini ne ile ödedin, kim bilebilir ki?

Kim bilebilirdi; mutluluk ve huzurun bedeli nedir? Nerede bulunur veya alınıp-satılır mıydı?

Dedik ya; teyy teylerinin arasında gururunun renklerini savuruyordun aslında, seni sevenlerin yönüne doğru. Palandöken eşlik ediyordu ya sana kekik kokularının eşsiz serinliğinde.

Elbette ki diğer yarının, umudunun mutluluğuyla huzur bulmak senin de hakkındı ve bir adım daha attın şükür. 

Bilir misiniz?

Bu şehirde Cengiz’ler o kadar çok yok. 

Ve dediğimiz gibi mutluluk senin de hakkın ve ne güzel oldu bu toyun…

Dadaşlar diyarının Dadaş kardeşinin gurur günü vardı, naçizane katılım sağladık ama gururunu da biz yaşadık. Şekerinden tattık ve şeker dualar bıraktık geriye. 

O, Umudunun gururuyla Bar oynarken; ben, gençliğimin sevdalarda kaybolmuş mazisinde bir güne daha gittim, Cengiz kardeşim ismiyle aşina olan ve Palandöken’in heybetine konu olmuş çift başlı kartal misali kaldırırken ellerini havaya, biz çakmak çakmak bakışlarındaki mutluluğun huzuruna dalmıştık çoktan. 

Hatta tüm sevenleri…

Tey teylere karışan “can, can” sesleri arasında Cengiz’in isminden gelen aşinalığı aksetmişti hançer barının figürlerinin arasına.

Can, cannnn…

Yakutiye Belediyesinin diye anılsa da, aslında bir Erzurum’un sevgilisi, dostu ve kardeşi olan ve sima olarak değil, gerçek manada sevilen bir ismin mahdumunun toyunda bulunmak, eski günlerin hatta ve hatta bizim kendi zamanımızın, Erzurum düğünlerinin nağmelerine hayal perdesi açmak ne güzel duyguymuş. 

Ne güzel an yaşadık, ne güzel toy yaşadık; isminle var ol kardeşim, güzelliğinle yaşa kardeşim. Umudunun mutluluğu daim olsun.

O mutlu ve huzurlu oldukça, sende ailenle beraber mutluluğunun keyfini çıkar kardeşim…

Nice torunlar kucağına olsun inşallah. 

Huzur ile bereket ile iman ve İslam bilincinin vatan toprağındaki ilelebet payidarlığındaki neslin ile…