Daha düne kadar ekmeğini bölüp yediğin komşunu, şimdi kapıda görsen selam vermezsin. Çünkü cebine üç kuruş para girdi, burnun bulutlara çıktı. Kendini dev aynasında görüyorsun, ama aslında aynanın önünde duran koskoca bir hiçsin. Para seni insan yapmadı; sadece etrafındakilere “katlanılabilir” hale getirdi.

Unutma, ölüm var. Kefenin cebi yok. Dün açken küçüktün, bugün tokken büyüdüğünü sanıyorsun. Ama toprağın altı herkesi aynı boyda yapıyor. Senin markalı ceketinle de, garibanın yamalı hırkasıyla da aynı çukur doluyor.

Parayla saygınlık satın aldığını sanıyorsun, aslında sadece insanların sana katlanma sabrını kiralıyorsun. Gerçek değerini görmek mi istiyorsun? Cebindeki para bittiği gün, sana selam veren kalıyor mu, ona bak.

Çünkü insan dediğin, parayla büyümez. Ama parayla ne kadar küçülebildiği çok net belli olur. 

Ve sen küçülmüşsün, haberin yok.

Hakan Dikmen 

Hakikati Yazmak Cesaret İster