Geçen senelerde önce alamadığın “kısmeti” bugün ihale dosyasına mı sardın? Ganimet hevesi bu kadar mı kabarır? Doymak bilmeyen iştahın, mevzuatla terbiye edileceğini mi sandın?

Makamın küçük, niyetin büyük. Yetkin sınırlı ama hayalin sınırsız. İyi ki bir laboratuvar sorumlusun; daha yukarıda olsaydın, bu iştahı hangi yönetmelikle süslerdin kim bilir.

Sadakat dediğin şey bu mu? Sahibini korumayı erdem, susmayı ahlak, görmezden gelmeyi görev sanmak mı? Aynı sadakatin kırıntısını hakka, adalete, kul hakkına gösterseydin; belki bugün arka kapı aramak zorunda kalmazdın.

Sessizlik masum değildir. Bazıları sessizliği kalkan yapar. Kokusuzdur, fark edilmez sanılır ama zehirlidir. Bugün dosyada duranlar, yarın manşette durur. Bugün “usulüne uygun” denilenler, yarın “nasıl oldu?” sorusuna dönüşür.

Unutulduğunu sanma. Bu ülkede unutan çoktur ama hesap tutan daha çoktur. Gariban milletin parası sahipsiz değildir. Sadece sabırlıdır. Ve sabır, zamanı gelince alacağını faiziyle ister.