Ben unutsam şarkılar unutmaz…
Yorgun bir hafta sonunun, yorgun saatlerinde; gezinti yaparken sosyal medya sayfalarının birisinde denk geldim, yıllar yıllar öncesine gittim birden.
Ne şanslı bir nesildik biz.
Ne güzel şarkılarımız vardı bizim. Yüreğimizi ifade eden ne güzel notalarımız vardı. Onların arasında, huzur sularının serinliğinde yaşadığımız aşkların tadı, halen daha damağımızda duruyor.
Türk Sanat Müziği Solisti Mehmet Akçabay tarafından seslendiriliyordu. Çok özel bir gecede ve çok özel bir amaca hizmet eden bir vakfımız tarafından düzenlenen, sözleri Yalçın Benlican’a ait olan ve Hasan Esen’in bestelediği bu nadide notaların arasında kaybolurken, uçup-gittiğim diyarlardan duyulan nağmelerin ahengi içerisinde gençlik yıllarıma gitmiştim sanki.
Ben unutsam şarkılar unutmaz söyler seni
Bir an yalnız bırakmaz gözlerin gözlerimi
Sonsuzluğa iz gibisin siyah deniz gibi
Gözlerindir gördüğüm akşam karanlığında
Bir an yalnız bırakmaz gözlerin gözlerimi…
Nasıl da huşu içerisinde anlam ifade ediyordu; oysaki şu anda sözde müzik diye kulağımızı mahveden seslerin büyük bir çoğunluğunun ses kirliliği olduğunu birçok şeyi kaybettikten sonra anlıyoruz.
Yazık, çok yazık!
Bir zamanlar derneklerimizin, vakıflarımızın ve birçok STK mızın bu tür organizasyonları vardı. Halk oyunları, sanat müziği, halk müziği gibi kültür hizmetleri vardı. Şimdilerde bu kültürün, sözüm ona pijama partilerinde, köpük partilerinde ve dahi plajlarda yaşanan havhavlı beyin yıkama seanslarında yok olduğunu izlemek ne acı!
Ve ne yazıktır ki var olanlara sahip çıkamadan…
Mehmet Akçabay sesinde bulunan huzuru, şarkının sözlerine aksettirirken; bir kez daha anlıyoruz ki yeni nesil gençlerimiz, çok ama çok şey kaybederek başlamışlar bu hayata… Hani Mehmet Akçabay’ın şarkıda ifade ettiği “Ben unutsam şarkılar unutmaz söyler seni” ifadesine karşılık “havhav/ravrav” diye yanıt vermesi gibi… Şu şarkının ifadesinde dahi neleri kaybettiğimizin farkına bir varabilsek…
Teşekkürler Mehmet Akçabay; nice huzur dolu şarkılara.
Tıpkı seslendirdiğiniz gibi “bir an yalnız bırakmaz gözlerin gözlerimi, sonsuzluğa iz gibisin…”