Türk Harb-iş sendikası Doğu Anadolu Bölge temsilcisi Ferit Karakoca yaptığı açıklamada 
Tarihimizin sayfaları, milletimizin yüce ruhunu yansıtan destanlarla doludur. Ancak bazı destanlar vardır ki, sadece bir kahramanlık hikâyesi değil; halkın, emeğin, inancın, vatan sevgisinin ortak bir çığlığıdır. Erzurum’un Aziziye Destanı, işte tam da böylesine kutsal bir direnişin, halk iradesinin ete kemiğe bürünmüş halidir dedi.

1877 yılının soğuk bir sabahında, Osmanlı-Rus Harbi’nin (93 Harbi) karanlık günlerinde, Erzurum halkı Aziziye Tabyaları’ndan yükselen çığlıklarla uyandı. Düşman, Aziziye’yi ele geçirmişti. Ancak Erzurum halkı, ne silah ne de ordu bekledi; kadın, erkek, genç, yaşlı herkes “vatan elden gidiyor” diyerek sokağa döküldü. Nene Hatun’un öncülüğünde kadınlar tenceresini, kazmasını, baltasını alıp cepheye koştu. O gün Aziziye’de bir milletin kalbi aynı anda attı, aynı yöne koştu.

Bizler, Türk Harb-İş Sendikası olarak, o ruhu çok iyi biliriz. Çünkü bizim mücadelemiz de aynı özdendir: emek, dayanışma ve vatan sevgisi. Aziziye’deki direniş, sadece bir askerî zafer değil; bir halkın “vatan söz konusuysa gerisi teferruattır” diyerek birleşmesidir. Nasıl ki o gün halk omuz omuza savaşmışsa, bugün de biz emekçiler ülkemizin geleceği, savunması ve onuru için aynı bilinçle çalışıyoruz.

Erzurum’un taşında, karında, rüzgârında o günün nefesi hâlâ hissedilir. Her bir Erzurumlu, Aziziye’nin mirasçısıdır. Her Türk emekçisi, Nene Hatun’un, Aziziye gazilerinin torunudur. O yüzden biz, sadece emeğimizle değil, tarihimize olan saygımızla da çalışırız. Çünkü biliriz ki, alın teriyle korunan bir vatan, asla teslim olmaz.

Bugün Aziziye Tabyaları’nı gezerken o günün yankısını duyar gibiyim. Kadınların, çocukların, eli silah tutan tutmayan herkesin yürekten attığı o haykırış kulağımda çınlıyor:
“Vatan elden gidiyor, kalkın Erzurumlular!”

Bu ses, sadece bir asır öncesinden gelen bir nida değil; bugün hâlâ bizlere rehberlik eden bir çağrıdır. Biz de Türk Harb-İş ailesi olarak o sesi duyuyor, her alanda birlik, beraberlik ve vatan bilinciyle hareket ediyoruz.
Çünkü biliriz ki, Aziziye’de yanan o ateş, hâlâ yüreklerimizde yanıyor.