Emeklilerimiz, ekonomik zorluklarla dolu günlerde açlığı geçici bir misafir olarak kabul etmek zorunda kalmış olsa da, içlerinde hala umut ve özlem taşıyorlar. Bir zamanlar emekli ikramiyesi ile ev ve araba sahibi olabildikleri eski Türkiye'yi özlemle anarken, geleceğe dair umutlarıyla kendilerine gelen bu misafirden kurtulmayı hayal ediyorlar. Açlığın geçici misafirliği, emeklilerimizi zorlayan bir gerçeklik olabilir ancak onlar, içlerindeki güç ve azimle bu zorlukların üstesinden gelmeye çalışıyorlar. Bir zamanlar refah içinde yaşadıkları eski Türkiye'nin hatırası, emeklilerimizin özlemle andığı bir zaman dilimidir. O dönemde emekli ikramiyeleri ile ev ve araba sahibi olabilmek, onlara güvenli ve huzurlu bir gelecek sunuyordu. Şimdi bu durum karşısında emeklilerimiz 'Bana eski Türkiye'mi geri verin.' diyor. Ancak zamanla ekonomik koşulların değişmesi ve yaşam standartlarının düşmesiyle birlikte, emeklilerimiz açlığı misafir etmiştir. Ancak bu zorlu süreçte emeklilerimizin kaybetmediği şey umuttur. Geleceğe dair umutlarını koruyan bu değerli insanlar, eski Türkiye'nin güzel günlerine duydukları özlemle kendilerine gelen bu misafirlikten kurtulmayı hedeflemektedirler. Toplumsal dayanışma ve destek ile açlığın geçici misafirliğini sonlandırmayı arzulamaktadırlar. Bu umut ve çaba, emeklilerimizin eski Türkiye'ye olan özlemlerini daha da güçlendirmektedir. Eski Türkiye'nin izinde emeklilerimizin umudu, geçmişteki güzel günlerine olan özlemle yan yana gelmektedir. Onlar, bir zamanlar sahip oldukları yaşam standardını ve refahı tekrar elde edebilmek için geleceğe dair umutlarını hiç kaybetmemiştir. Bu nedenle, açlık misafirliği olarak gördükleri zorlu süreçte, içlerindeki güç ve istekle kendi misafirlerinden kurtulmayı hedeflemektedirler. Sonuç olarak, emeklilerimiz açlığı geçici bir misafir olarak kabul etse de, içlerindeki umut ve özlemle bir gün kendi misafirlerinden kurtulmayı arzulamaktadırlar. Bir zamanlar emekli ikramiyesi ile ev ve araba sahibi oldukları eski Türkiye'yi özlemle andıkları gibi, geleceğe dair umutlarıyla da yeni bir Türkiye'yi hayal etmektedirler. Toplumsal dayanışma ve destekle emeklilerimizin açlık misafirliği, eski Türkiye'nin izinde umut dolu bir geleceğe dönüşebilir. Necat Kacan