"Erzurum sevdası lafla ölçülmez. Koltukta poz değil, taş üstüne taş koymak gerekir. Atanmadan evvel Trabzonlu diye istemezük dediğiniz Rektör gece gündüz demeden çalışıyor; sözde Erzurumlu STK yöneticileri aynada kendilerine baksın!"
Erzurum'u sevdiğini söyleyen çok, ama gerçekten Erzurum için taş üstüne taş koyan kaç kişi var? İşte mesele burada. Mikrofonu görünce "memleket sevdalısıyız" deyip, sosyal medyada üç fotoğrafla "hizmet aşkı" pozları vermek, Erzurum sevdası değildir.
STK yöneticileri koltukları keyif koltuğu sanıyor. Birçoğu sadece tabela asılıp vitrin süslemekle meşgul. "Erzurum için" diye çıktıkları yolda, aslında kendi reklamlarını yapmaktan öteye geçemiyorlar. Çünkü onlarda sevda değil, hesap var.
Buna rağmen gerçek sevdanın ve çalışmanın resmini görmek isteyen rektör hocama baksın Erzurum için gece gündüz çalışan, proje üreten, Erzurum'un adını bilimde, eğitimde daha yukarılara taşımak için çırpınan biri. İşte bu gerçek sevdadır
Burada kimsenin doğum yeri değil, yüreğinin yönü önemlidir. Kendi şehrinden çıkıp memleketine dönüp bakmayan çok Erzurumlu var. Ama Trabzonlu diye istemediğiniz hoca, sizden daha çok Erzurum'a omuz veriyor. Çünkü başarı, aidiyetle değil emekle ölçülür.
Başarı nedir? Başarı, laf üretmek değil; taş üstüne taş koymaktır. Erzurum'a bir yol, bir fikir, bir eser bırakmaktır. Bugün "Trabzonlu" diye burun kıvırdığınız insan, yarın Erzurum'un tarihine "bu şehre hizmet etti" diye yazdırıyorsa, işte gerçek sevdalı odur.
Erzurum için konuşmayı bırakıp, Erzurum için ter dökenleri örnek alın. Çünkü bu şehir ne nutukla büyür ne de hemşericilikle. Erzurum'un tek kurtuluşu samimiyettedir.