En Son Hangi Cana Dokundun?
Bugün 19 Ağustos, Dünya İnsani Yardım Günü.
Takvimlere işlenmiş, vicdanımıza sürülmüş bir gün daha.
Bir günlüğüne hatırlıyoruz; yardımı, dayanışmayı, paylaşmayı…
Sonra ertesi sabah yine kendi koşturmacamıza dönüyoruz.
Ama soruyorum: En son hangi cana elini uzattın?
En son hangi yarayı sardın?
Bir çocuğun gözyaşına, bir yaşlının yalnızlığına, bir hayvanın susuzluğuna en son ne zaman dokundun?
Çünkü insani yardım sadece koca koca projeler, uluslararası toplantılar ya da milyon dolarlarla ölçülmez. İnsani yardım, bir yabancının eline tutuşturduğun sıcak bir simittir, bir öğrencinin defterine gizlice yazdığın küçük bir nottur. Hatta bazen, susuzluktan dili dışarıda kalmış bir köpeğe uzattığın tas suyun içindedir. Yardımı yapacak olan insanın kendisidir. İnsanlığını hatırlayan, insan gibi davranabilen…
Ama gel gör ki günümüz dünyasında insani yardım da kirletildi.
Devletler, kendi çıkar hesaplarına uygun gördükleri coğrafyalara "yardım" adı altında el uzatıyor.
Bir başka ülkenin halkına destek veriyormuş gibi görünürken aslında siyasetin satranç taşlarını oynuyorlar. Yardımın içinden saf merhameti çekip alınca geriye reklam kampanyası, propaganda ve çıkar kalıyor.
Sivil toplum kuruluşları bile bazen bir vitrin gibi kullanılıyor. Oysa gerçek STK dediğin, sokaktaki çocuğa dokunur, köydeki yaşlıya el uzatır, afet bölgesinde ilk suyu ulaştırır. Ama ne yazık ki bir kısmı da bağış makbuzu düzenlemekten öteye geçemiyor.
Ve biz bireyler…
Bir fotoğrafın altına "çok üzücü" yazmakla yetiniyoruz.
Bir kampanyayı sosyal medyada paylaşınca vicdanımızı rahatlatıyoruz.
Ama o yardımı gerçekten yapıyor muyuz?
Bir çocuğu doyuruyor muyuz, bir hayvana su veriyor muyuz, bir komşunun kapısını çalıp "Bir şeye ihtiyacın var mı?" diye soruyor muyuz?
Bugün Dünya İnsani Yardım Günü.
Ama Gazze'de hâlâ çocuklar aç.
Hâlâ ölüyorlar.
Ve dünya, ekran başında seyre devam ediyor.
İnsani yardım günü kutlu olsun insanoğlu…
Ama bil ki, gerçek bayram o yardımı bir gün değil, her gün yapmaya başladığında kutlanacak.
İnsani yardım bir "gün" değil, bir "tutum"dur.
İnsani yardım bir "proje" değil, bir "ahlaktır".
İnsani yardım bir "bütçe kalemi" değil, bir "vicdandır".
Asıl soru hâlâ ortada:
Sen en son hangi cana dokundun?
AŞK'la
Psikolog/Yazar
Özlem TUNÇ