Erzurum neden geri kaldı, biliyor musunuz? Çünkü eller hiç çekilmedi üstünden. Çünkü memleket sadece seçim zamanı hatırlandı. Çünkü "Dadaş şehri" dedikleri bu topraklar, göz göre göre kaderine terk edildi.
Üniversite mezunu gençleri çantalarını alıp batıya göç ederken, yaşlılar sadece yorgan değil, hayalleriyle birlikte gömüldü toprağa. Birileri "tarih kokuyor" diyerek şehri pazarlarken, başka birileri tarihin geleceğini çaldı bu halkın elinden.
Yol yok, yatırım yok, iş yok, istihdam yok. Ama ne var? Söz var, vaat var, süslü nutuklar var. Yıl olmuş 2025, hâlâ bir Erzurumlu, "çocuklarım burada kalamaz" diyorsa, bu bir ayıptır. Ama bu ayıp Erzurum'un değil! Bu ayıp, memleketi kendi oy sandığı sananların, halkı sadece seçimden seçime hatırlayanların, beş yıllık koltukları için beş yüz yıllık şehri hiçe sayanlarındır!
Bakın şöyle bir Erzurum'a… Sanayi? Yok. Turizm? Yatırım yapılmamış. Tarım? Günü kurtarmak için destekleniyor. Eğitim desen, okullar var ama umutlar hâlâ çamura saplı. Erzurum sadece üşümüyor, Erzurum soğukta bırakılmış. Kasten. İhmal değil bu, planlı bir çökertme.
Ve şimdi kalkmış bazıları hâlâ "Erzurum için çalışıyoruz" diyor. Ne zaman, nerede, kim için? Şehir merkezinde doğalgaz çekemeyen mahalleler varken mi? Gençler Erzurum'dan kurtulmak için KPSS'ye değil, otobüs biletlerine umut bağlamışken mi?
Haramzadeler! Yıllardır memleketimin etinden sütünden değil, geleceğinden beslendiniz. "Şehir gelişiyor" yalanıyla oyaladınız. Yatırımı başka şehirlere, yalakalığı başka masalara, rantı kendi cebinize akıttınız.
Ama bilin: Erzurum susuyorsa çaresizliğinden değil, sabrındandır. Ve sabır bittiğinde bu halk sadece karla değil, gerçeklerle de yüzleşir.
O zaman kimse sığınacak bir kale bulamaz kendine.