Erzurum'un Soğuğunda Sıcak Sözler
Erzurum soğuğuna rağmen meydan sıcaktı. Ağıralioğlu çıktı, konuştu, öfkelendi, güldürdü, düşündürdü… Halkın dilinden konuştu, evet. Ama mesele artık dil değil, değişim. Bu ülkede herkes konuştu çünkü. Kimi bağırarak, kimi ağlayarak, kimi yemin ederek. Ama sonunda olan hep vatandaşa oldu.
Yeni bir parti kurmak artık yeni bir umut değil, eski bir ezber. Her seçim öncesi sahneye çıkan "Biz farklıyız" diyen partiler, aynı yolda kayboluyor. Halkın sabrıysa çoktan tükendi. Kimse "anahtar bizde" lafına kanmıyor artık; çünkü millet biliyor ki, o kapının yerinde duvar örülü.
Anahtar Çok, Kapı Aynı
Siyaset bu ülkede paslanmış bir kilit gibi dönmüyor. Her gelen elinde bir anahtar sallıyor, "Bu kez olacak" diyor. Ama o kapının ardında kim var, orası meçhul. Belki de sorun anahtarda değil, kapıda. Belki de o kapının açılmasını istemeyenler çoktan içeride.
Ağıralioğlu'nun sözleri samimi. Cesur bir ton, dertli bir dil, halkın yüreğine dokunan bir öfke var. Ama artık kimse konuşana değil, tutana inanıyor. Dürüstlük cümleyle değil, davranışla ölçülüyor. Bu ülke artık "temiz siyaset" lafına değil, gerçekten temiz adamlara ihtiyaç duyuyor.
Kilit Nerede, Anahtar Kimde?
Gerçek kilit halkın cebinde. Ama o cebin fermuarını yıllardır kimse açamıyor. Halkın güveni, sabrı ve umudu orada kilitli. O yüzden yeni bir anahtarın işe yaraması için, önce halkın elini uzatması gerekiyor. Yoksa yine aynı tiyatro, aynı sahne, sadece oyuncular değişir.
Ağıralioğlu dürüst mü? Evet. Cesur mu? Görünen o. Ama mesele bu değil artık. Bu ülke dürüst konuşana değil, dürüst davranana inanmak istiyor. Eğer bu anahtar bir kapıyı açacaksa, o kapı halkın kalbinde olmalı.
Yoksa diğerleri gibi bu anahtar da paslanır, kilit de.
